SOS Wioska Dziecięca w Kraśniku – luty 2019 - Wspieramy Rodziny SOS

Praca Pedagogiczna

Zajęcia pedagogiczno – logopedyczne

Od początku roku w SOS Wiosce Dziecięcej w Kraśniku dzieci korzystały z indywidualnej i grupowej terapii logopedycznej. Celem jest wspomaganie rozwoju dzieci w sferze mowy, kompetencji językowych i komunikacyjnych, wyrównywanie deficytów i opóźnień rozwojowych. W styczniu na zajęcia logopedyczne chodziło 15 dzieci.

Miesiąc ten był pełen wrażeń, ponieaważ wszystkie dzieci opowiadały o minionych Świętach, a w szczególności o prezentach gwiazdkowych. Była to świetna okazja do ćwiczenia dialogu i opowiadania, rozwijania kompetencji komunikacyjnych i sytuacyjnych. W tym miesiącu nastąpiła też pewna zamiana dzieci uczęszczających na terapię. Jeden chłopiec z klasy trzeciej wrócił do rodziny biologicznej. Należy podkreślić, że cały okres terapii pracował bardzo ambitnie i zakończył terapię sukcesem. Osiągnął duży postęp nie tylko w rozwoju mowy języka, ale również w roli ucznia. Polubił szkołę, dostał dużo dobrych ocen, rozwinął kompetencje językowe i komunikacyjne, a także zaczął systematycznie pracować w domu.

Zajęcia terapii logopedycznej rozpoczęły dwie nowe mieszkanki Wioski SOS – dziewczynki w wieku czterech i sześciu lat, z opóźnionym rozwojem mowy.Dzieci kończyły zajęcia sukcesem, drobnym lub większym, ale zawsze bardzo motywującym do dalszej pracy. Każde dziecko uczestniczące w terapii pracowało według indywidualnego programu terapeutycznego, opartego na jego mocnych stronach, dostosowanego do jego możliwości intelektualnych i tempa pracy.

Inną formą realizowanych zajęć były grupowe „Gry i zabawy językowe” organizowane dla dzieci w wieku przedszkolnym oraz uczniów klas I – III, w soboty raz w miesiącu. Celem zajęć było rozwijanie świadomości językowej, zachęcanie dzieci do ćwiczeń przez partnerski udział w grach dydaktycznych i wzajemną wymianę dokonywanych spostrzeżeń na temat zjawisk językowych.

Terapia pedagogiczna

Sześcioro dzieci korzystało z indywidulanej terapii pedagogicznej: dwoje w wieku przedszkolnym, dwoje w nauczaniu wczesnoszkolnym oraz dwoje w młodszym wieku szkolnym. Na zajęcia dzieci chodziły raz w tygodniu. Terapia miała na celu rozwijanie mocnych stron ucznia i pracą na słabszymi stronami. Stymulowano ogólny rozwój dziecka, rozwijanie funkcji motorycznych, sprawności manualnej, koncentracji uwagi, spostrzegawczości. Terapia przeciwdziała powstawaniu zaburzeń emocjonalnych i pomaga wyrobić wśród podopiecznych właściwą motywację do nauki. Bardzo nas cieszy, że uczestnicy samodzielnie podejmowali trud opanowania umiejętności czytania i pisania. Najbardziej skuteczne było jednoczesne zaangażowanie wzroku, słuchu i ruchu. Dzięki odpowiedniej pracy udaje się zachęcić podopiecznych do aktywności i pracy nad pokonywaniem własnych trudności. Bardzo w tym pomaga serdeczna i przyjazna atmosfera, która pozwala wyzwolić w dziecku zaufanie, poczucie bezpieczeństwa i aktywne uczestnictwo w zajęciach. Ogromnym sukcesem jest poprawne czytanie ze zrozumieniem i pisanie zgodne z zasadami ortograficznymi, a przede wszystkim wzrost poczucia własnej wartości i samoakceptacji. Dzięki systematycznej pracy udaje się osiągnąć tak ważne dla dzieci rzeczy jak nauka sztuki kompromisu, rozwijanie cierpliwości i wyrozumiałości, większą samodzielność, motywację do podejmowania coraz trudniejszych zadań, doskonalenie umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach.

 Cele te udaje się osiągać drobnymi krokami, przy ścisłej współpracy wielu osób: opiekunów, pedagogów, psychologów. Wspólnie skupiali się na poznaniu indywidualnego stylu uczenia każdego podopiecznego, żeby jak najlepiej dostosować metody edukacyjne. Zajęcia z najmłodszymi dziećmi w wieku przedszkolnym były dostosowywane do ich potrzeb i możliwości, a także zawierały elementy terapii integracji sensorycznej.

CYKL ZAJĘĆ „JAK UCZYĆ SIĘ SZYBCIEJ I SKUTECZNIEJ, CZYLI O METODACH
I TECHNIKACH UCZENIA SIĘ”

Program zajęć został opracowany i dostosowany do grup wiekowych dzieci z klasy czwartej i piątej. Dzięki zajęciom dzieci uczyły się skutecznego relaksowania się, zaczęły bardziej wierzyć w siebie, poznawały sposoby ułatwiające koncentrację, a także otrzymały zestaw praktycznych sposobów uczenia się. Ważnym rezultatem jest przede wszystkim chęć aktywnego uczestniczenia w dalszych spotkaniach oraz szerokie zainteresowanie grupy kolejnymi działaniami mającymi na celu usprawnienie nauki. Nauka zaczęła się stawać dla dzieci przyjemnością i możliwością czerpania satysfakcji. Niezwykle istotną sprawą okazało się rozwijanie w grupie odpowiedzialności i obowiązkowości, a także możliwość inicjowania własnych sprawdzonych metod skutecznego uczenia.

Wspieranie uzdolnień i rozwój zainteresowań

Zajęcia z języka niemieckiego

Dzieci uczyły się również języków obcych. Na niemiecki, indywidualnie oraz w dwuosobowych grupach, chodziło 10 osób.  Uczniowie mogą się porozumieć na podstawowym poziomie,  co buduje motywację do kontynuacji nauki. Na zajęciach
w styczniu wyróżniała się w szczególności siedemnastoletnia Zuzanna, która poczyniła ogromne postępy od momentu przyjścia do Wioski SOS prawie rok temu. Zaczynając naukę niemieckiego dziewczyna była na niskim poziomie językowym. Początkowo zajęcia miały na celu pomoc Zuzie w nadrobieniu kilkuletnich zaległości szkolnych. Jednak spektakularne postępy w nauce sprawiły, że uczennica zaczęła zdobywać bardzo dobre oceny w szkole, nabrała pewności siebie, a nawet zdecydowała się przystąpić do egzaminu ósmoklasisty właśnie z niemieckiego, z którego nie tak dawno była zagrożona i dwukrotnie nie otrzymała promocji do kolejnej klasy.

Kolejną osobą, która szczególnie wyróżniła się od stycznia do lutego była piętnastoletnia Dorota, która z chęcią i z pozytywnymi efektami realizowała program nauczania w gimnazjum. Dzięki zajęciom dodatkowym z niemieckiego Dorota nadrobiła zaległości, umocniła wiarę we własne możliwości oraz zdecydowała się  zdawać  egzamin gimnazjalny z niemieckiego na poziome podstawowym.

Z młodszych uczniów należy wyróżnić dziesięcioletnich Jagodę i Adama, którzy rozpoczęli naukę języka niemieckiego w tym roku szkolnym. Dzieci chętnie brały udział w zajęciach, podczas których usystematyzowali bieżący materiał oraz poszerzali słownictwo poza program nauczania. Uczniowie przede wszystkim chętnie uczestniczyli w grach i zabawach językowych oraz mini quizach.

Dzięki zajęciom dodatkowym z języka niemieckiego pozostali uczniowie otrzymywali pomoc przy odrabianiu prac domowych oraz w nadrabianiu zaległości, a także byli przygotowani do bieżących lekcji.

Zajęcia muzyczne i nauka gry na instrumentach

Zajęcia artystyczne (umuzykalniające, wokalno–instrumentalne, taneczne oraz ekspresji plastycznej) w styczniu i lutym odbywały się w soboty i polegały na wspólnym śpiewie, nauce krótkich, tanecznych choreografii oraz na ekspresji plastycznej inspirowanej słuchaną muzyką (kolorowanki i własne ilustracje). Uczestniczyło w nich zazwyczaj około 10 podopiecznych. Odbywały się również indywidualne zajęcia nauki akompaniamentu na gitarze oraz śpiewu. Uczestniczyły w nich dwie dziewczynki w wieku 10 i 14 lat. Zajęcia artystyczne są inspiracją do ekspresji własnej osobowości, okazją do sprawdzenia się i odniesienia sukcesu,bardziej lub mniej świadomego bycia “artystą” i przyjmowanie  właściwej postawy wobec innego “młodego artysty”, który również chce szczęśliwie zaistnieć obok, budowania relacji przyjaźni oraz postaw opiekuńczości wobec słabszych w konkretnych dziedzinach. Ale przede wszystkim dają bardzo wiele radości.

Treningi piłki nożnej

W styczniu i lutym kontynuowano treningi piłki nożnej na hali sportowej w jednej z pobliskich szkół. Brało w nich udział ok. 25 podopiecznych, którzy doskonalili swoje piłkarskie umiejętności w dwóch grupach wiekowych: młodszej i starszej. W grupie młodszych podopiecznych poza zwykłymi ćwiczeniami usprawniającymi ich grę w piłkę nożną, pojawiło się wiele swobodnych ćwiczeń tj. biegi na czas, „kangurek”, bieg z przeszkodami, „piłka parzy”, które nasze dzieciaki po prostu uwielbiają. W „starszej” grupie treningi miały przygotować zawodników do Mistrzostw Polski, w których będą brać udział już na wiosnę. Rozgrzewki miały charakter czysto piłkarski (ogólnorozwojowa rozgrzewka techniczna z piłkami). W części głównej pojawiły się ponownie gry zadaniowe, które miały na celu ograniczenie kontaktów
w wyznaczonej strefie. Całość zajęć kończyła się grą zespołową, która przedstawiała osiągnięte rezultaty.